Beni Bir Üşüme Tuttu

Sürgün yemiş saatler sevgili; Ne akrebin takati var ilerlemeye, Ne de yelkovanın bir arzusu, akrebi takip etmeye... Yakamozlar ay ışığında ölümle pençeleşirken sevgili; Ne denizdir sahile kavuşmaya meyilli, Ne de kumsaldır, denize silkelenmeye gayretli... Can çekiliyor, köprücük kemiğinde takılı durur sevgili; Ne ruhtur, bedenden vazgeçmeye güç yetire, Ne de Azrail'dir, vakti gelene az daha mühlet vere... Ondan mıdır sevgili? Durmuş saatlerde hüzün saklı, Ve her kumsalın bir hikâyesi, Her sekaratın bir terlemesi var...