Bilge Çocuk; Romancısız Roman _{Romancısız Roman}

Galaksilerden birinde Güneş sistemimiz, Güneş sisteminde Dünya'mız, YIL M.S. 1990 Yüce Tanrı, Sonsuz büyük evrende galaksiler, galaksilerden birinde Güneş sistemimiz, evrende minicik bir toz zerresi bile sayılamayacak Dünya'mız Güneş sistemimizin bir köşesine atılmış... Ve Dünya'mızda sonsuz küçük bir varlık, o benim işte... Ne işim var benim bu uçsuz bucaksız evrende? Diyorlar ki; beni, Sen kulun olarak yoktan yaratmış, bu Dünya'ya göndermişsin. Sana itaat edersem beni cennetinle ödüllendirir, isyan edersem cehenneminle cezalandırırmışsın. Görür, işitir, konuşurmuşsun. Biz insanları kendi suretinde yaratmışsın. Kızabilir, öfkelenebilir, öç alabilirmişsin. Sonra kendini toplayarak yatışabilir, düşünür, acır, bağışlayabilirmişsin. Sen bu denli bize yakınken, acaba bize niçin kendini göstermiyor, buyruklarını kendi ağzından bize tebliğ etmiyor, niçin rüyalarımızda bize görünmüyor, gerekli uyarılarda bulunmuyorsun? Yüce Tanrı, Bu soruların yanıtını Sen, davranışınla vermişsin arif olanlarımıza: "Sorularını kendin sapta, yanıtlarını kendin bul!" Sana dıştan kumandalı kullar değil, özgür bireyler yaraşır. Sonsuz Evren'in, sonsuz bilgili sonsuz becerili sonsuz bilinci yüce Tanrı; evren senin somut kitabın, bizler öğrencileriniz. Uçsuz bucaksız bu evrende bir bilinç verildiği için ne mutlu bana.