Cамарқанд Фасли қисса ва ҳикоялар

Эрта баҳор. Жимирлаб ёғаётган ёмғир шабадада чайқалиб чайлалар остигача сачрайди. Самарқанд халқаро аэропорти биносида яқинларини кутиб олишга чиққан одамлар ғала-ғовур қилишар, ҳаммасининг кўзи хориждан келиб қўнган самолётда. Болалар танишларини қўли билан кўрсатиб қийқиришади. Самолёт эшигидан кўриниш берган Қиличбек чарм сумкасини силкиб қўйиб, осмонга қараганча ёмғирга юзини тутди. Шабада бўйин бошигача томчиларни сачратгани хуш ёқади. У ҳаяжонда. Нега дейсизми? Биринчи марта шахсан ўзи хорижда янги ҳамкор билан учрашиб, шартнома имзолади. Гап ақлни шоширадиган қатор ноли бор рақамлар устида кетяпти. Ахир, у отасига ўзини кўрсатиб қўйди. Бундан буён отасининг компаниясига тегишли қурилиш лойиҳалари устида мустақил ишлаши мумкин. Ўзи бўйдор йигит эмасми, яғриндор елкаси мутаносиб, қирра бурун, оқ-сариққа мойил тусига тимқора сочи ярашиб турибди. Зиналардан вазмин қадамлар билан тушиб келаркан, костюми устидан елкасига ташлаб олган плаши унга яна-да кўркамлик ва салобат бахш этган.