Fısıltı

Fısıltıyla konuşabiliyordu Başını sol omuzuma koydu Sokakları bembeyaz evleri geçiyorum Kimseler duymasın Karaağacın dibine oturdum Gelen geçen insanlar bana Adres sorsunlar istiyordum Sormuyorlardı dedi İğneyle tutturulmuş fotoğraflar var Hepsinde gözlerim kapalı Anneler yüzlerini öpüyor Uğurlarken çocuklarını O çocukların aklında Bayram şarkıları vardı Şafakları balığa çıkıyorum Kırmızı barbun ve istavritle dönüyorum Avuçlarıma düşüyor başı solgun Yorgun geyik, yaralı kaplan gibi Kuru bir yaprağı kaldırır gibi Kaldırdı başını Boş bulunup güler misin ölümü görünce Dedi; Ben sifilizim Ben düşkünleri emziren yarasıyım Fısıltıyla konuşabiliyordu Katilimin adresini yazan düşmanım.