Gülayşe

Bir yaralı bülbül konmuş gülün dalına, Kolu kanadı kırık, alev alev yanıyor, Ağlamış gözyaşları düşmüş gülün dalına, Hazin hazin ötüşü yürekleri dağlıyor. Sevdiğini anlatmış ama nafile ne çare, Gül gururla bakmış bülbülün bu hâline, Beni seven çoktur bunu iyi bilesin, Önce dikenlerimi sevmeyi öğrenesin, Bunu duyunca bülbül gülümsemiş aniden, Yüzünü dikenlere çevirmiş hemen birden, İki damla kan akmış gülün yapraklarına, Sevmeyi öğrettin ne olur artık ağlama, Bülbül gülsüz olmaz ama gülde bülbülsüz, Bunu ispat ettin inandım ben sana.