İçimdeki Sızı

SAHİPSİZ ELBİSTAN'IM Şar Dağı'nda kara dumanlar tüter Acın ciğerimi yakar Elbistan Bu kadar sahipsiz kaldığın yeter Hallerin canımı sıkar Elbistan Her canlıya açık durur kucağın Baharda şenlenir köşe bucağın İncir mi dikildi, yanar ocağın? Zalimler uzaktan bakar Elbistan Hüzün ile akan coşkun selini Hicran ile esen ılık yelini Gördükçe senin bu yetim halini Bil ki ruh bedenden bıkar Elbistan Gam çöker üstüme kalmaz hevesim Dar gelir ruhuma gönül kafesim Boğazımda yumruk olur nefesim Sanki canım tenden çıkar Elbistan Sözümüz yok kadir kıymet bilene Kalkanım ben sana doğru gelene Talibim her türlü kahrın çilene