Kalbe Uzak Kıyılar

Sadece sevmenin yetmediğini öğrenirsin Yaprak yaprak dökersin kalbini Yeniden yeşerse de kalbin Ne söylenen sözü ne de geçen zamanı geri alabilirsin Kaybedince anlarsın değerini Zaman geçtikçe o ilk günkü gibi hissetmiyorsun acıyı ama ruhun hep sancıyor Bir süre sonra uyuşuyor yüreğin ve alışıyorsun Pollyannacılık yapıp kandırmadım kendimi, Kötü şeyler de olacak ama atlatacağım inancıyla savaştım Kalbimin kıyısına vurdu dalgalar Kum taneleri gibi alıp götürdü beni uzaklara Yalnızlığın dalgasında boğuldum Kaybettim bu savaşı derken, öyle bir dönüm noktası oldu ki; hayatın gerçekleri idi beni tekrardan karaya vuran...