Kalbimizi Sürdük Namluya

“Ücralığa razıydım kırılmasaydım belki Hangi elimi kaldırdıysam parmaklarım susturuldu tek tek Kusurumla eğildim bahçenize öğütüldüm ezildim Hiç böyle uzağımda değildim aranıza girmeden önce Bütün harflerimle sustum bir çığlık yaratmak için Bu yaşıma kadar konuşmadım hiçbirinizle -ben şimdi susuyorsam aferin size”