Karanlığı Aydınlatan Gönül Güneşim

26/11/1971 umutla yaşadı gerçek yaşama bağlı kaldı karanlığını aydınlattı bu eserimi yazarken kimseyi incitmeden daima aydınlığımın ardına kavuşmak istedim işte başardım ilk eserimin çıktığı gün benim doğum günüm oldu hoş geldin gülsen ana bu çileli dünyaya dedim hiç yorulmak umutsuz olmak düşünmeden insan oğluna umutsuzluk yakışmaz akşam karanlık basınca aydınlığını gördüm yaşamak insan olmak gönül kırmamak istedim yazdıkça aydınlığa kavuştum herkes için yediğimi yutmadan arkasını doldurmadım eserimin ismini cümle alemden aldım yine aleme dağıttım anlamak için görmek gerekir mi yüzünden okunur insanoğlu duyarken sağır bakarken kör olma gülsen ana sevgim saygım bütün canlara eserimi okuyanlara selam olsun koşalım umutlara yaşadıkça aydınlık var çok uzaklarda gözünün ışığında yanan nur gibidir aydınlık umut yaşasın