Keremcan 5; Kitap Kurdu _{Kitap Kurdu}

Annesi odasına girdiğinde yatağından çıkmış, feneri söndürüp çalışma masasının çekmecesine koymuştu bile. Lavaboda saçlarını tarıyordu. Odanın içinde aradığını bulamayan annesi tekrar seslendi. Bu sefer çağrısına karşılık alabildi. – Efendim, anneee! – Sabahtan beri seni çağırıyorum oğlum. Niçin ses vermiyorsun? – Affedersin anneciğim, kapıyı çaldığını duymadım. – Ne kapısı oğlum, davul çalsalar duymazsın. Her sabah aynı şey! Bir kere de... – Tamam, anne! Tamam! – Tövbe, tövbe! Haydi, çabuk kahvaltıya! – Hemen geliyorum. Bu sefer babası seslendi: – Haydi, çocuğum gelsene sofraya! – Geldim, baba! Keremcan'ın sırrını merak ettiniz değil mi? Size şu kadarını söyleyelim; müthiş bir sır. En iyisi okuyun, öğrenin.