Kor

Kor büyür de, dünyam küçülürcesine tersine bir karaya oturur Elimdeyse kurusundan yemişim... Dirayetim yukarı, dürtüler yukarı dünüm yanar da, kor ateşim yukarı Kaldıracın saymadığı yükümle sıcağım Göğü aşarım Doğalı, biri birimleri aşarım Değil mi ki adımlar önce basar yere, sonra sıçrar Ta ki göğsü taşır istemsiz bu havadar sokaklar İlgim yukarı, arzum şehvani Dahili uzvum sen, sen her biriniz yukarı Gölgeyle kavgalıyız izdüşümü bırakmayı inkar edercesine... – İsimsiz Bir Anne – Ömer Alkan'ın ölümü bile üretimini durduramamış. Nasıl bir yücelik... Bu kitap hangi doğuma işaret ediyor acaba, kimin çocuğunun doğumuna tanık oluyor... – Tarihten Bir Anne – Bu kitapta beklenen çocuğa vurgu yapıyor Alkan, bir büyük doğacak ve kurtaracak bizi, bir gözle süzecek ve açık edecek doğruyu, gerçeği... – Geleceğin Köründen Bir Anne – Bekliyorum, çocuğuma vurgu yapıyor Alkan, doğumum kutlu olacak, kurtaracak bizi, bir gözle süzecek ve düşmanı açık edecek, çocuğum doğacak ve yırtacak yalanın saklandığı perdeyi. – Her Çağın İçinden Anneler – Öldü Alkan ve çocuğumu besliyor söylediği, kitabını kulağına okuyorum uykudan önce, bir kurtarıcı geliyor benim kanımdan yeryüzüne... – Ömer Alkan – Öldüm ve yine doğuyorum her çağın içinden, okuyorum kulağıma küçük sözler, sayıca çokluğa akıyor doğduğum nehirler, biricik her biri ve kendince tekiller. Meğer bereket sadelikte birikirmiş. Meğer söz gökten inmez, toprakta yetişirmiş...