Kuruntu

Ölüm ile ben bir ayrılığın sonunda tanıştım. Sade duvarlar anlattı sırtımdan akan yaşları. Ölüm koktu kan renkli koltuklar… Oyun durdu saniyeler dakikalar oldu, Ölüm oracıkta ne yanımda ne uzağım da, Bitsin artık bu oyun ölümle dans ediyorum. Gülüşler, gülüşler ve yine gülüşler… Ölüm alay ediyor sahnenin ortasında. Kapatın artık kapanmak bilmeyen perdeyi! Sönsün cehennemin ışıkları! Değmesin elleriniz ellerinize… Ali, Ömer duyun Kuşkumun sesini. Gazeteciler yazsın 3.Gencin hikâyesini. İtirafımdır onlara: Köylünün birisiyim. Ballı mantar satmam satamam.