Meyvelere Ben Düştü Şiirimden Demetler

Meyvelere ben düştü Rüzgârın esintileri Bir zaman bahar kokuları ile Kimi zaman savurup atarken Sağa sola bir uzlet için Beynimde zihnimde gönlümde yüreğimde Derin izler bırakıp Kimsesiz ve ıssız bir adacık misali Yer ettiler habersizce Yoğurmuştu işlemişti benliğime Yetiştirendi beni hayat Meyveler verdi kırık dallarıma Tanımayanlar ise güldüler belki de halime Hâlbuki meyvelere ben düşmüştü çoktan Bilip de alamadı alıpta tadamadı bilmeyen Meyve veren ağaç taşlanır , iyisi de kurtlanır Dalları da Rabb' e eğik olurmuş