Ruhumun Mavi Gölgesi

Ve şiirde ölen insan gerçek hayata açar gözlerini Şairin cennetinde Mürekkepten bir deniz Kalpten bir güneş Ruhtan bir gökyüzü vardır Sonsuz kollarını açar dizeler o insana Sever onu, sevdirir Yeşile, sarıya Ama maviye doyurur Azdır, özdür lakin sonsuzdur şairin sofrası Çünkü gerçektir orası Çünkü hayattır orası Orası gerçek hayattır çünkü Oraysa cennet Şairin cenneti...