Seni Özlemenin Günü Yok

Seni özlemenin günü yok Bazen bir pazartesi sabahı ansızın düşüyorsun aklıma Bazen perşembe günleri Yorgun bir ikindi vakti, tüm gündendiler sırtını dönmüşken, Sen beliriyorsun içimin günebakan yanlarına Seni özlemenin günü yok Bazen arife günüymüş gibi geliyor Ertesi bayram kavuşmalarını hissediyorum Cuma zannediyorum tüm günleri Takvimler; bayramın birinci, ikinci, üçüncü, yirminci, sekseninci günü gibi oluyor Seni özlemenin günü yok Bazen pazar sabahları şiir olup kahvaltının yanında yerini alıyorsun Bazen büsbütün kıskandırıyorsun şairleri Kuytu bir köşeden izliyorum seni Takvimlerde kayboluyorsun Seni özlemenin günü yok, Sıcak bir yaz günü, Yanına tas konmuş hayrattan su içer gibi yudumluyorum kavuşmalarımızı İskelede, eli boş dönmeyen balıkçı mutluluğu ile karşılıyorum Takvimlerden hangi gün bilmiyorum Günü yok seni özlemenin Turnalara söyledim Kırlangıçlara, yeni doğan bebeklere, leyleklere Mevsim göç değil geldi hepsi Tarih kavuşmaları gösteriyor ayrılıkları değil Seni özlemenin günü yok, gitme şimdi.