Sığacak Bir Yer;Bir Psikiyatristin Kaleminden _{Bir Psikiyatristin Kaleminden}

Benim başıma gelenler sırasında annem babam ne yapmıştı? Bütün köy ayağa kalkmış mıydı? Kavga kıyamet kopmuş muydu? Ne tuhaf ki olayların üstü kapatıldıktan sonra o günlerde ardımda yaşananlar hakkında hiçbir şey öğrenememiştim. Oysa komşunun tavuğu tarlasına girdi diye cinayetler işleniyordu bu memlekette. En küçük anlaşmazlıkta soluğu jandarmada alan insanlardı bunlar. Ne olmuştu? Nasıl olmuştu? Bu kadar kolay mı vazgeçmişlerdi benden. Ninemin diktiği bezden bebek param parça olmuştu da ondan tek yadigâr diye yıllarca parçalarını atmaya kıyamamıştım ben. Ninemin elleri, ninemin gözleri değmiş diye solmuş, yırtılmış pazenine baktıkça ağlamış, atamamıştım. Önce sevdiğimin ölmüş canını sarar gibi sarıp sarmalayıp bir beze sonra da bir torbaya koyup evde kuytu bir yerde saklamıştım. Bebeğim saklı mıdır hâlâ baba evinde bilmiyorum. Ama annem babam koca evde beni saklayacak bir kuytu bulamamışlardı.