Bu eser, Erciyes Üniversitesi ve Kırıkkale Üniversitesi ortak doktora programında hazırlanan ve jüri önünde savunularak başarılı bulunan “Türk Ceza Hukukunda Gönüllü Vazgeçme” (Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri 2018) isimli doktora tezine dayanmaktadır. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun genel hükümlere ilişkin olarak benimsediği temel prensipler maddi ceza hukukunun konusu olan “gönüllü vazgeçme” kurumu üzerinde de etkili olmuştur. Gönüllü vazgeçme müessesesi, maddi ceza hukuku (ve dolayısıyla da suç teorisi) açısından çok önemli olmasına rağmen çoğu kez teşebbüs bahsinde kısaca ve hatta teşebbüs ile mukayese edilerek ele alınan bir konudur. Bu sebeple, gönüllü vazgeçme müessesinin hak ettiği yeterli akademik ilgiyi görmediğini düşündüğümüzden bu konuda doktora tez çalışması yapmayı uygun bulduk. Gönüllü vazgeçme kurumuna Türk öğretisinde yeterli ilginin gösterilmemesi nedeniyle, bu konuda yeterli Türkçe literatür mevcut olmadığından, konunun incelenmesine Alman literatürü temelinde ele alınmış ve genel itibariyle çalışmamız Alman ceza hukuku öğretisinde öne sürülen görüşler doğrultusunda şekillendirilmiştir. Bununla birlikte, ulaşılabilen bütün Yargıtay kararları ilgili başlıklar altında işlenerek çalışmanın hem zenginleştirilmesine hem de öğretiye (ve uygulamaya) katkı sağlayabilecek bir nitelik kazanmasına gayret edilmiştir.
Bu eser, Erciyes Üniversitesi ve Kırıkkale Üniversitesi ortak doktora programında hazırlanan ve jüri önünde savunularak başarılı bulunan “Türk Ceza Hukukunda Gönüllü Vazgeçme” (Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri 2018) isimli doktora tezine dayanmaktadır. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun genel hükümlere ilişkin olarak benimsediği temel prensipler maddi ceza hukukunun konusu olan “gönüllü vazgeçme” kurumu üzerinde de etkili olmuştur. Gönüllü vazgeçme müessesesi, maddi ceza hukuku (ve dolayısıyla da suç teorisi) açısından çok önemli olmasına rağmen çoğu kez teşebbüs bahsinde kısaca ve hatta teşebbüs ile mukayese edilerek ele alınan bir konudur. Bu sebeple, gönüllü vazgeçme müessesinin hak ettiği yeterli akademik ilgiyi görmediğini düşündüğümüzden bu konuda doktora tez çalışması yapmayı uygun bulduk. Gönüllü vazgeçme kurumuna Türk öğretisinde yeterli ilginin gösterilmemesi nedeniyle, bu konuda yeterli Türkçe literatür mevcut olmadığından, konunun incelenmesine Alman literatürü temelinde ele alınmış ve genel itibariyle çalışmamız Alman ceza hukuku öğretisinde öne sürülen görüşler doğrultusunda şekillendirilmiştir. Bununla birlikte, ulaşılabilen bütün Yargıtay kararları ilgili başlıklar altında işlenerek çalışmanın hem zenginleştirilmesine hem de öğretiye (ve uygulamaya) katkı sağlayabilecek bir nitelik kazanmasına gayret edilmiştir.
