Wisa Tê Bîra Min

li welatê min malzaroka xemgîniyeke bêhempa ye wextên tenêtiyê ji gul û hiriyê ye şêwaza derwêşan min kêfa xwe anî ji mêşhingivê ji moriyan ji wan destên ronîdar re ku sererast dikirin elîfbêya qelbê min paşê vegeriyam û min maçî kir ji dera herî zirav a qedera xwe ku hê jî wekî zarokên penaber e