Yaklaşınca Haber Ver!

Anlaşılan kendini edebiyata vakfetmiştin. Varsa yoksa dildi hayatındaki en değerli şey, cümleler arasında gezintiye çıkmak sana bu dünyada bile yetecek bir cennet tadındaydı. Hayrandım. Kelimelere can veriyor sonra onları kendi aralarında coşturuyor, yetmezmiş gibi bir de onları dansa kaldırıyordun... Edebiyattan hoşlanıyorum ama edebiyat yapanlardan uzak durmayı da ihmal etmiyorum. Dünyayı anlamak kadar onu anlatmak da önemli. Edebiyat bana çok içli, çok derin bakış açıları kazandırıyor. Dilin türlü kıvrımları içinde ilerlerken sözün değerini, kalemin gücünü, kelamın kutsiyetini fark ediyorum. Önce söz vardır, âmennâ ama şimdi de o olsun hayatımda, öyle istiyorum. Sorunlarım yok mu, var. Kırgınlıklarım yok mu, ne kadar istenirse o kadar bulunabilir; ben insanım ve yüklerimin çoğunu arkamda bırakmak zorunda kaldığım uzun seferlerden geliyorum. Dua da almışım beddua da, kargış da var yakarış da arkamda kalanların. Benim bütün bunları bir yoluna koymam gerekiyor. Bütün bunların yanında bir de ülkem var. Gücümün sınırlarını biliyorum, cesaretimi topladığımda gücümün nelere yeteceğini kestirebilmem zor değil.