Zarif Öfke

Zarif Öfke, yumruğunu sıkması gerekirken dişini sıkanların, temize çekmesi gerekirken sineye çekenlerin, söylemesi gereken sözü söyleyememesine rağmen söylemekten vazgeçmeyerek elinde kalemiyle bir kâğıdın başında sadece ve sadece kendi kafasının içinde yaşadığı dünyada sözünü söylemeye çalışanların öfkesidir. Verilecek en doğru cevap her zaman her şey bittikten sonra akla gelir. Bu bizim gafletimizdir. Zarif Öfke, her şey bittikten sonra yahut her şeyin bittiğinin sanıldığı andan sonra yeniden doğan, kendini bulan, kendini gösteren makul bir öfkedir. "Savaşmayı göze alanlardan daha cesurdur, bir savaş boyunca, arkada bıraktıklarının, kendilerini bekleyeceğine inananlar."